Van zuid naar noord

Oeps, loop ik nu toch wel heel wat dagen achter…daarom deze keer een wat simpelere opsomming (let op: simpel, dus niet kort, waarschuw jullie maar vast ;)) van wat we de laatste dagen/weken hebben uitgespookt!

Na onze driedaagse scootertocht eten we ergens bij het station van Nha Trang voor veel te veel geld in een fout Russisch restaurant, en stappen we vervolgens op de nachttrein richting Hoi An. Terwijl we van te voren stiekem altijd even bang zijn voor naar zweet-stinkende of snurkende medepassagiers, blijken deze allebei niet aanwezig. Wat wel? Een huilende baby. De. Hele. Nacht. Waar Martijn thuis nog geen boek kan lezen als ik iets te hard typ op m’n toetsenbord, zo makkelijk slaapt hij door het gegil van deze duivel van een baby (sorry) heen. In een hokje van 2 bij 2, toch knap. Ik daarentegen betaal 20 euro voor een nacht zonder slaap plus migraine-aanval de volgende dag, koopje! In Hoi An aangekomen snel ontbeten en toen gelijk m’n bed weer ingekropen. Martijn verkent alvast de stad :) ‘s Middags lukt ‘t me eindelijk om me uit bed te slepen en doen we nog een rondje door de stad. Hoi An blijkt een super schattig en relaxt dorpje, met mooie gele huisjes, maar helaas wel op en top toeristisch. In ieder geval kledingmakers en restaurants genoeg! Martijn kan z’n geluk niet op, want we vinden eindelijk een betaalbare massagesalon. ‘s Avonds een aantal regionale Vietnamese gerechten geprobeerd, waaronder ‘Banh Xeo’, ook wel de gelukspannenkoek genoemd, lekkerrr! Biertje erbij, kost hier wel 14 cent per glas, doe mij er dan ook maar eentje! (Ik vind ‘t al best lekker, Martijn z’n hoofddoel van de reis is bijna bereikt ;)). Volgende dag brengen we een bezoekje aan My Son, een tempelcomplex wat qua stijl o.a. lijkt op ‘t Cambodjaanse Angkor Wat maar door de oorlog grotendeels is verwoest, echt zonde! Gids weet er veel over te vertellen, dus wel heel interessant. ‘s Avonds nog even virtueel op visite bij de verjaardag van zus Raphaella :) Martijn drinkt nog wat 14-cent biertjes met Tim, jongen die we in Da Lat hebben leren kennen. Mensen die, net zoals wij, van zuid naar noord reizen doen allemaal ongeveer dezelfde plekken aan (origineel als wij toeristen zijn) met als gevolg dat je ze steeds op de meest onverwachte momenten weer tegenkomt, super leuk :).

Volgende ochtend om 4.30 de wekker! Terwijl Martijn zich nog een keer of honderd omdraait in z’n bed breng ik de ochtend door in een vissersplaatsje vlakbij Hoi An, in het gezelschap van een professionele fotograaf. Terwijl wij om 5.30 een kop koffie/thee proberen op te drinken zonder in slaap te vallen, zit heel het café vol met mannen die super fanatiek met elkaar aan ‘t kaarten zijn. Lijkt wel alsof ze elkaar continue de hersens willen inslaan, ‘t is dat ze er vrolijk bij lachen… en slapen? Da’s blijkbaar niet belangrijk. Gek volkje af en toe :) De workshop is heel leuk, leer een hoop praktische dingen over fotografie in combinatie met de Vietnamese cultuur. De fotograaf legt ons o.a. uit dat privacy hier echt een compleet ander begrip is dan in Europa, en dat ze ‘t hier eigenlijk niet eens kennen. Iedereen leeft hier buiten, woonkamers zijn omgetoverd tot restaurants en niemand kijkt raar op als je zonder iets te zeggen iemand z’n tuin in loopt of even naar binnen kijkt. Het is hier dus relatief eenvoudig om mensen te fotograferen, en ouders blijken er ook geen probleem mee te hebben als je een foto van hun kinderen maakt. Wel goed om te weten, want het fotograferen van mensen blijf ik wel echt lastig vinden om te doen. Maar blijven oefenen dus! In de toeristische gebieden is dit overigens wel meestal een ander verhaal, aangezien ze daar gewoon iets (ofwel geld) van je willen als je een gesprek met ze aangaat. Geef ze ook wel gelijk, maar is soms best jammer!

Bij terugkomst tas ingepakt & op de bus gestapt richting Hué. Stoelen in de bus zijn zo ver doorgezakt dat je wel moet liggen, ook prima, altijd in voor een tukkie ;) Volgende dag in Hué is het feest: acht jaar geleden op deze dag vroeg Martijn mij namelijk op een koude zaterdagavond in de tuin heel schattig of ik misschien z’n vriendinnetje wilde zijn…Jeee, dat moet gevierd worden! ‘s Ochtends lopen we eerst naar de Imperial City, waar je overblijfselen van de keizerlijke stad kunt bekijken. Mooi om te zien, maar ‘t komt echt met bakken uit de lucht en zelfs onze paraplu en poncho’s zien ‘t niet helemaal meer zitten.. ‘s Middags dus maar even in ‘t hotel gechilld, maar ‘s avonds goed geproost tijdens een overheerlijke maaltijd in een Vietnamees/Frans restaurant, mmm! De avond afgesloten in een foute kroeg, waar de DJ’s de meest slechte muziek op de meest amateuristische wijze door elkaar weten te mixen, maar wel super gezellig gehad :).

Volgende dag maken we een tocht door de DMZ (demilitarized zone) onder leiding van mr. Vinh, een oorlogsveteraan. Nu is het zien van al die overblijfselen sowieso al interessant, want het geeft echt een goed beeld van de impact die de Vietnamoorlog op ‘t land heeft gehad. Met de persoonlijke verhalen van Vinh wordt ‘t alleen nog maar ‘echter’. Hij gaf tijdens de oorlog inlichtingen door aan de Amerikanen en heeft zes maanden in een heropvoedingskamp doorgebracht, waar we in Ho Chi Minhstad al veel over hebben gelezen. Wel bijzonder om dat allemaal te horen! We gaan tot 23 meter onder de grond in een tunnelstelsel waar hele gezinnen jarenlang hebben gewoond tijdens de oorlog, en waar zelfs 16 baby’s ter wereld zijn gebracht! Volgende ochtend huren we een scooter en rijden we naar een aantal tombes in de omgeving, meer dan de moeite waard, echt mooi!

Eind van de dag in de stromende regen aangekomen in Dong Hoi, gelukkig hebben we al een hostel geboekt. In Dong Hoi zelf is werkelijk niks te beleven (één keer zelfs uitgelachen toen we vertelden dat we hier naartoe gingen..aardig), maar het ligt vlakbij ‘t Phong Nha Ke Bang National Park, waar je een aantal prachtige grotten kan bezichtigen. Om de massa een beetje voor te (hopen) blijven, zitten we de volgende dag al lekker vroeg op de scooter richting het park (onderweg rijden we langs een man die bovenop een 5 meter hoge paal chillt met een sigaretje, mensen zitten hier echt op de raaarste plekken). Ongeveer 70 km van ons hotel ligt de zgn. ‘Paradise Cave’, wat één van de mooiste/grootste grotten schijnt te zijn. En mooi is het zeker! We zijn vrijwel de enige bezoekers, dus we kunnen lekker rustig rondlopen en alles goed bekijken, heerlijk :) (het lijkt erop dat de grot de rest van de dag nogal leeg blijft, duidelijk laagseizoen, toch leuk dat we al om 7 uur op weg waren!). Op de terugweg een beetje afgeweken van de hoofdroute en daardoor ruim een uur lang over de meest uitgestorven weg gereden die we ooit hebben gezien, dwars door een soort jungle landschap en omringd door steile rotswanden, super vet! (En maar niet teveel letten op al die grote stenen die van de wanden zijn afgebrokkeld en midden op de weg liggen..). Eind van de dag nog even een kijkje genomen op het strand, maar daar blijkt weinig te beleven en er ligt veel rotzooi. De typhoon die hier een week geleden over ‘t land raasde heeft toch behoorlijk wat schade achtergelaten! Daken zijn ingezakt en in sommige gebieden staat werkelijk geen boom meer overeind: allemaal omgevallen of dwars door midden geknakt. Best bizar!

We laten de grotten achter ons en spenderen de gehele volgende dag in de trein richting Ha Noi, op zo ongeveer de eerste dag dat de zon schijnt. Goed getimed! Rustig treinritje blijkt er niet in te zitten, aangezien ze hier door heel de trein televisies hebben hangen waar een geluid uitkomt die zelfs Jaira haar Toppers-op-YouTube-volume ruim overstijgt (héél, heel hard, dus. Als jullie af en toe denken ‘wat horen we toch?’ – het zijn de trein-televisies uit Vietnam). De Vietnamese filmindustrie is trouwens echt briljant. De gehele (anderstalige) film wordt volledig door één vrouw in ‘t Vietnamees ingesproken, waardoor zowel mannen als vrouwen als mummies en monsters allemaal dezelfde vriendelijke, maar emotieloze vrouwenstem hebben..super grappig. Ook hier weer een ‘thuis is nooit ver weg’-momentje wanneer er tegen ‘t eind van de middag SBS 6 Funniest Homevideos wordt uitgezonden, top! Aangekomen in Hanoi eten we wat met een Nederlands/Zwitsers stel en rollen we daarna gauw ons bed in. Morgen richting Ha Long Bay, één van de zeven natuurwonderen. Het vooruitzicht: drie dagen chillen op een cruise in een super mooi natuurgebied, whiee zin in!!

En fijn dat het was! Mooi schip, kamer waarin je vanuit je bed direct uitzicht hebt op de vele rotsformaties (ongeveer 2000 in totaal, maar om Ho Chi Minh te eren houden ze dit aantal op 1969, z’n sterftejaar) waar Ha Long Bay bekend om staat. Ha Long Bay betekent overigens ‘descending dragon’, wat een verwijzing is naar het fantasierijke verhaal achter het ontstaan van het natuurgebied: de rotsformaties zouden een overblijfsel zijn van de rotsblokken waarmee een draak een monster uit de zee heeft verslagen. Geologen denken hier overigens iets anders over :) Hoe dan ook, het is écht heel mooi. Waar je ook kijkt, en hoe lang je ook kijkt, o-ve-ral steken er rotsen de zee uit. Geweldig! De eerste dag bezoeken we een eilandje, waar we naar boven klimmen (we zijn er nu wel achter dat een paar trappen op ‘hiken’ wordt genoemd, een stukje door een bos lopen is gelijk een ‘trekking’..ach, het klinkt ook een stuk spannender!) en mooi uitzicht hebben over de zee. Vervolgens springen we in een kayak en roeien we alsof ons leven er vanaf hangt (nog steeds blaren op m’n handen :p), waardoor we ook de gids niet meer horen roepen die ons graag een grot had willen laten zien. Oeps, iets te fanatiek.. Geen grot dus, maar wel super vet om daar zelf te varen, onder kleine ‘tunnels’ in rotsen door, terwijl de zon ondergaat.. Perfect :) We krijgen een heerlijk diner en drinken lekker wat op het dek met de rest van de groep. Hele gezellige mensen! Tweede dag lekker relaxen op de boot, nog een stuk kayakken (dit keer wel met gids), mmm, ‘t voelt als een soort mini-vakantie in een mega-vakantie :) Rest van de trip bestaat vooral uit veel lekker eten, gezelligheid en een bezoekje aan een grot en een pearl-farm. Bij dit laatste kunnen we zien hoe ze een soort vloeistof in oesters aanbrengen, om het parelgroei-proces te bevorderen, nooit geweten!

Terug in Hanoi vinden we een plekje waar een omaatje voor 15 cent bier tapt uit een vat waar ze zelf zo’n dertig keer in zou passen. We sluiten aan bij een groep studenten uit Bangkok, en ‘t tempo zit er lekker in! (Martijn kan natuurlijk moeiteloos bijbenen, ik ben allang blij dat ik mijn 2-biertjes-grens heb bereikt). Oma weet niet wat d’r overkomt! En wij ook niet; op het moment dat we ineens heel gauw moeten opstaan, de stoeltjes worden opgestapeld en we met z’n allen opgepropt naast elkaar op de stoep moeten staan. Ha: politie in zicht. Super grappig hoe iedereen ineens op de stoep staat en er geen terras meer te bekennen is… Valt vast niet op :). Heel Vietnam staat overigens vol met deze geïmproviseerde terrassen, met overal dezelfde plastic kinderstoeltjes (waar vooral Martijn heel comfortabel in kan zitten), dus als de politie kwaad wil hebben ze in ieder geval nog heel wat werk te verrichten!

De volgende dag lopen we lekker rond in Hanoi, en bezoeken we o.a. de Temple of Literature (waar hordes afgestudeerden in klederdracht non-stop fotoshoots aan ‘t houden zijn, wel grappig), ‘t ‘Hanoi Hilton’; de sarcastische benaming voor een gevangenis die zowel tijdens de Franse tijd als de Vietnamoorlog werd gebruikt, en het museum/mausoleum van Ho Chi Minh. We lunchen met een super lekker stuk vlees van de bbq, mmmm wat kun je heerlijk eten op straat in Hanoi!! Rest van de middag chillen we een beetje in de stad :) ‘S avonds stappen we op de (baby-loze!!) nachttrein richting Sa Pa. Op naar de bergen! Rond een uur of 5.30 worden gewekt door muziek (in hoeverre je een soort extreem hoog vrouwengejank muziek kan noemen), en laten we nu net in de bovenste bedden liggen.. en daarmee pal onder de boxen. Zo, trommelvliezen gescheurd, ook goedemorgen! Tsja, hoort erbij..en levert weer (niet al te interessant, maar oke ;)) voer op voor ons blog. volgende keer meer over Sa Pa en onze laatste dagen in Vietnam! Hoe gaat ‘t in NL?!

Xxxx Martijn en Roana