Zandduinen & natte sokken

Alweer een week voorbij, kan inmiddels wel een boek vol schrijven met al die super mooie en bijzondere dingen die we mee maken! Hoogste tijd dus voor een nieuwe update :)

In Mui Ne hebben we dus ff lekker gechilld aan ‘t zwembad, en de volgende dag een scooter gehuurd. Dik ingepakt, pet gekocht (waarvan ik er later achter kwam dat er 100x ‘Messi’ op staat gedrukt.. Martijn ook weer blij met een voetbalhooligan als vriendin) want laat ik als half Aziaat nu niet alleen allergisch zijn voor pinda’s, maar ook voor de zon. Gelukkig komen beiden vrijwel niet voor hier.. Eerst langs de Fairy Stream, waar je een paar kilometer door een ondiep riviertje kon lopen (aka struikelen) langs super mooie rotswanden om te eindigen bij een kleine waterval. Daarna doorgereden naar de Red Sand Dunes, lekker geluncht en een sleetje gehuurd van één van al die fanatieke kinderen die daar rondrennen. Martijn had alleen jammer genoeg de techniek (welke?) niet echt onder de knie, dus veel meer dan twee meter omlaag zakken in het zand was het niet..ha. Zeg maar zo’n soort glijbaan waarbij je jezelf continu naar beneden moet duwen. Nou ja, toch weer een kindje blij gemaakt :) En Martijn z’n broekzakken gevuld met zand, wat ‘ie bijna een week later nog steeds achter zich aan strooit.. Vervolgens onze tocht vervolgd richting de White Sand Dunes, jaja, hoop duinen in deze omgeving! Deze waren een stuk groter en wel echt super mooi om te zien. Soort ieni-mini-stukje Sahara, zeg maar. Op de terugweg lekker langs de weg gegeten en nog een duik in het zwembad genomen!

De volgende dag zijn we op de bus gestapt richting Da Lat, een plaatsje in de bergen. Bus lekker volgestouwd, mm, lekker plakken met z’n allen! Gelukkig bleek de bus vol (letterlijk dus) te zitten met allemaal super leuke mensen en hebben we echt een gezellige dag gehad! Onderweg nog een kleine vertraging door een flinke modderstroom op de weg, gelukkig kwamen we net aanrijden toen de graafmachine al bezig was, dus hoefden niet eens zo lang te wachten. Wel gek om te zien, je zou ‘t maar net boven op je bussie krijgen…

In Da Lat hebben we de eerste dag lekker rondgelopen door de stad met Tim uit Engeland en Inge uit Nederland, die we de dag ervoor in de bus hadden ontmoet. Geluncht precies op de plek waar onze hoteleigenaar een dik kruis op onze plattegrond had getekend, met als opmerking dat we er niet moesten eten ‘if you don’t want to extend your stay here’, ach, koppig zijn is soms leuk (en het is goed afgelopen. Anders was het natuurlijk minder leuk :)). Hoewel Da Lat nog best een grote stad is kwamen we op die dag toch steeds weer ‘bekenden’ tegen uit de bus, en nog wat mensen uit Ho Chi Minh, maakt het wel super leuk en geeft je ‘n soort thuis-gevoel :). ‘S avonds met z’n tweetjes gegeten in een super leuk restaurant waar eigenaar mr. Bean (oke, dat schrijf je anders, maar dit is leuker), tijdens het eten een gratis schilderij voor ons maakte. Die we vervolgens in de bar lieten liggen waar we na ‘t eten een drankje deden met Tim en Inge, dankbaar als wij zijn! Gelukkig dachten zij er aan ‘m mee te nemen, en zit ‘ie nu fijn opgerold (soort van) in de backpack gepropt, in de hoop dat ‘ie aankomende vier maanden gaat overleven…

Tweede dag in Da Lat stond er iets op de planning waar ik nou niet bepaald naar uit keek, Martijn des te meer: canyoning. Samen met Tim, Inge en twee gidsen op pad richting de bergen, waar we eerst de basistechniek van het abseilen uitgelegd kregen, en moesten oefenen vanaf een klein heuveltje. Vervolgens begon het echte werk. Eerst van een steile rotswand afdalen in het water. Pff, diep ademhalen & vooral NIET naar beneden kijken, waarom deed ik dit ook alweer?! Uiteindelijk viel ‘t mee en was ‘t best tof om beneden te staan :) Martijn klom als een aap die rots af, alsof ‘ie ‘t dagelijks deed (dubbelleven?). Vervolgens zijn we in een soort lage waterval/stroomversnelling naar beneden gegleden, leuk! Vanaf het derde onderdeel scheen het een stuk moeilijker te worden, en ik kan achteraf met zekerheid zeggen dat ik bij de combi ´moeilijk´ en ´canyoning´ beter gelijk kan afhaken, want dat blijkt toch niet aan mij besteed.. ;) Het bleek een grote waterval te zijn waar we vanaf moesten abseilen. Martijn besloot als eerste te gaan en blies iedereen omver met z’n ver gevorderde abseil-vaardigheden :) Super vet! We moesten op onze sokken de waterval af, aangezien dit het minste zou slippen op de natte rotsen, en aangezien alleen Martijn sokken aan had werden deze vanaf beneden met het touw weer omhoog gehesen.. best handig! Vervolgens was ‘t mijn beurt. Eerste deel ging best goed, nog niet zo steil en het water bleef best laag. Vanaf ‘t tweede deel liep het steiler af en moest je versnellen, aangezien vanaf dat moment het water vol in je gezicht kletterde. Ik slipte al bijna gelijk en zie dan maar eens weer te herstellen in dat sterke water.. Gelukkig stond ik vrij snel weer op, om nog geen seconde later weer te vallen. Echt goed kan ik het, dat abseilen. Daarna raakte ik echt volledig de controle kwijt en hing daar een beetje heen en weer te spartelen terwijl ik door het water vrijwel geen adem kreeg.. Uuren hing ik daar (echt waar), totdat ‘t me lukte om me een soort van om te draaien waardoor ik weer een beetje lucht kon happen. De gids beneden stond allerlei dingen te roepen en te gebaren, maar mijn fijne lenzen zaten overal behalve in m’n ogen, en met -8 zie je dan niet zo gek veel, kan ik je vertellen… Uiteindelijk heeft de gids boven losgelaten waardoor ik in het water viel (aah, had ‘ie dat niet eerder kunnen doen?!). Pff, was aardig van slag, haha, stond keihard te trillen op m’n benen! En ook nog een sok verloren! “Held” op 1 sok :D Meisje dat van boven toekeek is gelijk afgehaakt, oeps.. De rest van de onderdelen heb ik maar overgeslagen, leek me voor iedereen beter, haha. Martijn heeft nog een toffe sprong vanaf een rots in het water gemaakt, en de dag geëindigd met de ‘washing machine’, waarbij je eerst een stukje moest abseilen en je vervolgens moest overgeven aan de kracht van het water. Al met al een super vette dag, zeker voor Martijn :) Ik geloof dat ik in het vervolg beter vanaf de kant kan toe kijken… ‘s Avonds een driedaagse scootertocht geboekt richting de kust, en nog gezellig met Tim & Inge gegeten in de stad.

De volgende dag werden onze backpacks vakkundig ingepakt achterop de motor van ‘Hero’, onze gids voor de aankomende dagen. Tocht is inmiddels achter de rug en wát was het een bijzondere ervaring.. Maar daarover later meer in het volgende blog, voordat het nog echt een boek gaat worden ook (ik heb moeite met beknopt schrijven, hebben jullie het door??).

Hoe gaat het in NL? Alle overstromingen en regenrecords overleefd?

Liefs van ons X

Ps. En natuurlijk nog een keiharde hiep hiep HOERAA voor onze lieve jarige (schoon)zus Raphaella!! Xxxx